Geen reuzenrad of pitchtoren, geen sarcastische opmerkingen van standupper Pep Rosenfeld en geen spectaculair openingsritueel van circusdirecteuren Boris Veldhuizen van Zanten en Patrick de Laive, het jaarlijks terugkerende techfeestje The Next Web Conference in Amsterdam donderdag en vrijdag is toch vooral een verzameling Zoom sessies. Met alle haperingen die daarbij horen.
Veldhuizen van Zanten, hij is het belangrijkste gezicht van het festival, zal het zich ongetwijfeld anders voorgesteld hebben. Hij was ongeveer de eerste die zijn evenement tijdig van het voorjaar naar het najaar verplaatste. Een aantal maanden geleden sprak hij nog over de mogelijkheid van een hybride festival, maar dat is er door corona niet van gekomen.
‘Wij mensen zijn meer gericht op de status quo dan op veranderingen die het leven met zich meebrengen,’ schreef Veldhuizen van Zanten woensdag op LinkedIn. “Maar niets is statisch, verandering is de norm.’
Maar die veranderingen waren wel zodanig dat de sfeer die TNW voorheen zo uniek maakt online ver te zoeken was. Toegegeven: dat kon ook moeilijk anders. De Expo, een essentieel onderdeel van TNW, bestond grotendeels uit van te voren opgenomen videopresentaties.
Er waren weliswaar ruim 200 sprekers, waaronder niet de minste zoals Arianna Huffington van Thrive Global, maar die zaten (afgezien van enkele fraai geregisseerde studiodiscussies) grotendeels thuis achter de webcam of in een Zoom sessie. Waarmee TNW eigenlijk meer leek op die vele videovergaderingen waaraan we tegenwoordig noodgedwongen moeten deelnemen. Niet alleen TNW worstelt daarmee. Het vorige maand gehouden marketingcongres DMEXCO evenzeer.
TNW had uiteraard een andere planning uitgezet. Vorig jaar werd het festival voor het eerst op de NDSM werf gehouden, in een sfeer die aan een heuse meikermis deed denken. Het paste bij de onvermijdelijke schaalvergroting. De Westergasfabriek die jaren dienst deed als festivalterrein kon de grote toeloop niet meer aan. TNW zat vorig jaar nog wel in een iets te ruime jas, waardoor de gezellige drukte van weleer nog niet helemaal was teruggekeerd, maar dat zou wel goed komen.
Meer dan ooit werden de vele virtuele sessies dit jaar bepaald door de nieuwe TNW eigenaar The Financial Times. Menige sessie werd gemodereerd door FT redacteuren. TNW hield zelfs Britse aanvangstijden aan: de eerste sessies begonnen telkens om 11.00 uur, oftewel 10 uur Londense tijd. De nadruk lag inhoudelijk sterk op investeringen, gelijkheid, leiderschap en transities. Wat ontbrak waren de vergezichten die we in het verleden op TNW te horen kregen.
Andere onderwerpen op de agenda waren inkoopbeleid voor multinationals, een CMO-talk over branding en verscheidene sessies over vervoer en transport in digitale stedelijke omgevingen.
Aansprekend en relevant was de forumdiscussie waarin Melanie Mack van WeWork een centrale rol nam. Voor driehonderd streamkijkers lichtte ze toe hoe de toekomst er vanuit vastgoedperspectief zal uitzien. De tijd dat alle medewerkers ’s ochtends naar kantoor komen om te werken is voorbij.
In haar beleving gaan we naar een tijd van kleinere flexkantoren, ‘hub and club’. Dat houdt in: een kleiner centrale locatie voor wie dat echt nodig is en ondersteunende dependances in andere gebieden. De scheelt veel reistijd en bevordert lokale economieën. Wat houdt deze ontwikkeling tegen? Vastgoedeigenaren die niet flexibel met de contacten willen omgaan.
Elders op TNW2020 bleek het voor start-ups in pitch battles nog steeds hinderlijk lastig om in een afgebakend tijdraam hun verhaal te vertellen. Hun enthousiasme over de noviteit belemmert de zakelijkheid.
Daarnaast wordt een wel erg groot beroep gedaan op het concentratievermogen van de bezoeker, want de meer dan 100 uur aan livestreams kon niet meteen worden teruggekeken (pas over twee weken).